وِرکیان :

       روستای ورکیان جزء بخش مرکزی شهرستان دامغان است ، این روستا در فاصله پنج کیلومتری جنوب این شهرستان واقع شده است ،پایگاه نجوم روستایی ورکیان اولین پایگاه نجوم روستایی ایران است که در سال 1389 در این روستا با حضور رئیس مرکز علوم و ستاره‌شناسی تهران و تعدادی از مسئولین محلی راه اندازی شده است، این روستا دارای پیشینه کهنی می باشد  ، نام روستا و قلعه باستانی آن نشان دهنده این پیشینه هستند ، نام وِرکیان(Verkian) که احتمالا دگرگون شده وَرکیان (Varkian) است  از ترکیب سه بخش پدید آمده است : ( وَر + کی + آن) ، « وَر » در زبان فارسی به معنای سمت و سوی است اما در اینجا به معنای دژ و قلعه می باشد ، نظیر واژه « وَرجمکرد »که به معنی «دژ جمشید ساخته» است، واژه «کی» نیز که لقب پادشاهان کیانی بوده ، در اوستا به معنی « پادشاه و امیر» می باشد ، پسوند «ان» نیز علامت جمع است ، پس با این حساب ورکیان به معنای « دژ پادشاهان » می باشد .

 کوه زر :     

      روستای کوه زر جزء بخش قهاب رستاق شهر امیریه می باشد ، این روستا در فاصله 100 کیلومتری جنوب شهرستان دامغان ، در منطقه ای گرم و کویری واقع شده است ، می توان  این روستا را دریچه ورود به کویر مرکزی ایران دانست ، جمعیت کوه زر حدود 500 خانوار می باشد که شغل اکثر آنها دامداری و کشاورزی می باشد ، کوه زر از دو واژه (کوه + زر ) تشکیل شده و علت نام گزاری آن  وجود معدن زر(طلا ) در نزدیک روستا می باشد که از گذشته هایی دور تا به امروز مورد بهره برداری قرار میگرفته است ، این معادن طلا حتی در دوره ای جویندگانی را از کشورهای فرانسه و روسیه به این منطقه کشاند که برخی از آنها پس از جنگ جهانی اول در این منطقه ماندگار شدند ، با بومیان ازدواج کردند و به تدریج در جامعه آنها حل شدند ، در حال حاضر  علاوه برکانسار طلا در این منطقه سنگ فیروزه نیز استخراج می شود .

تاش:

     روستای کوهستانی  تاش در 30 کیلومتری شمال شهرستان شاهرود واقع شده ودارای آب و هوایی سرد و خشک می باشد ، از آنجا که این روستا در مسیر شاهرود به شاهکوه و گرگان قرار گرفته در گذشته اهمیت بسیاری داشته و برخی از جهانگردان درباره آن مطالبی عنوان کرده اند که از جمله معروف‌ترین آنها می‌توان به:  رابینوی انگلیسی و کنت ونیوویچ و ناصر الدین شاه قاجار اشار کرد که در شرح سفر خود به طور واضح به روستای تاش و کاروانسرای تجر اشاره کرده است، تاش در زبان فارسی دارای معانی متعددی است  به گونه ای که یوسف طبیب در فرهنگ جهانگیری چهار معنی برای آن در نظر می گیرد:

تاش را چار گشت معنی باز -  کلف(خال سیاه) و بخت و خواجه و انباز

البته این چهار معنی هیچکدام واژه مناسبی برای نامیدن یک روستا نیستند ، در زبان کردی تاش به معنای: «سنگ های بزرگ صیقلی» است و از آنجا که این منطقه کوهستانی می باشد و زبان کردی نیز هم ریشه با زبان فارسی بوده و کردان نیز در گذشته در این منطقه حضور داشته اند ، میتوان این معنی را پذیرفت  .

اردیان :

      روستای اردیان در سه کیلومتری جنوب شهرستان شاهرود قرار گرفته و جزو بخش حومه این شهرستان می باشد ، بقعه مبارکه امام‌زاده جعفر که نسب شریفش باواسطه به حضرت موسی بن جعفر علیه‌السلام می‌رسد در این روستا قرار دارد ، اردیان از ترکیب دو واژه (اَرْتَه + آیان ) تشکیل شده و اَرْتَه در اوستا و پارسی باستان بمعنی : « مقدس » است مانند : ارتخشثره (اردشیر) بمعنی شهریاری مقدس و ارته وهیشته (اردیبهشت ) بمعنی بهترین مقدس و نیز پیش از نام بعض ایرانیان قدیم می آمده است ، مانند : ارتبان (اردوان ) به معنی نگهبان چیزی مقدس . پس نام روستای اردیان به معنی : سرزمین مقدس است و احتمالا این نامگذاری به دلیل وجود آتشکده یا مکانی مقدس در این ناحیه بوده است .

آهوان :

     آهوان در 42 کیلومتری شرق سمنان و در مسیر سمنان به دامغان واقع شده است ، این منطقه سردسیر و کوهستانی در گذشته منزلگاه مسافران ری به خراسان بوده بطوریکه هم اکنون آثار کاروانسرا هایی که برای استراحت قافله های بین راه ساخته اند باقی است ،مانند رباط سنگی انوشیروانی و کاروان سرای شاه عباسی که امروزه مورد استفاده ارتش است ، نام آهوان احتمالا به دلیل وجود شکارگاه آهو به این منطقه داده شده است .

جام:

    روستای قدیمی جام جزو دهستان حومه بخش مرکزی شهرستان سمنان است ، این روستا درحاشیه کویر و در فاصله 63 کیلومتری  سمنان بین سمنان و دامغان واقع شده است ، جام به معنای پیاله و ساغر و همچنین نام مقامی در موسیقی می باشد ، فردوسی در این باره می سراید :

 بیامد پریچهره ، میگسار - یکی جام می بر کف شهریار

ده نمک :

    ده نمک شرقی ترین روستای شهرستان آرادان است ، این روستای جزء دهستان کهن آباد بوده و در 40 کیلومتری شرق گرمسار در حاشیه کویر قرار گرفته است ، روستای ده نمک یکی از کهن ترین روستا های منطقه گرمسار بوده و بنا بر گفته ابن رسته این منطقه در قرن سوم هجری بسیار آباد و پر رونق بوده است ، نام این روستا در گذشته نیز ده نمک بوده و احتمالا به دلیل نمکزار های اطراف روستا این نام به آن داده شده است.

چندآب:

    روستای چند آب در 22 کیلومتری شمال غرب ایوانکی و 6 کیلومتری شمال جاده اصلی ایوانکی – تهران قرار دارد ، ساکنین این آبادی از طوایف : بوربور، شصتی ، هداوند و صاحب جمعی هستند که بیشتر دارای زندگی عشایری بوده و تابستان به ییلاقات دره لار می روند ؛ نام سابق روستا « گنداب » بوده که به دلیل نامناسب بودن آب منطقه به این نام نامیده شده است .