ظنزپرداز، شاعر. تولد: 15 آذر 1308، سمنان. درگذشت: تیر 1366، سمنان. محمدعلى طاهریا، متلخص به «طاهر» معروف به طاهر سمنانى، فرزند حاجى طاهرخان، پس از تحصیلات ابتدایى و متوسطه در سمنان در وزارت فرهنگ به كار مشغول گردید و سال‏ها به عنوان آموزگار در دامغان و سمنان به تدریس اشتغال داشت. وى همچنین از عارفان طریقه نعمت‏اللهى سلطان علیشاه بود. در سال‏هاى آخر خدمت، رییس اداره‏ى آموزش و پرورش سنگسر سمنان شد. در سال 1358 از خدمت بركنار گردید و تا پایان عمر در سمنان به مطالعه و دستگیرى درویشان نعمت‏اللهى گنابادى اشتغال داشت. در زمینه شعر، در ابتداى جوانى به سرودن شعر سمنانى علاقه‏مند بود و چند شعر به گویش سمنانى از او منتشر شده است. سپس به كارهاى طنز و فكاهى روى آورد. اشعار فكاهى وى در مطبوعات طنز تهران با امضاهاى «قرتى الشعرا» و «طاهریا» به چاپ مى‏رسید. پس از این بود كه به سوى تصوف گرایش یافت و به تحقیق در آثار عرفانى و تحقیقى پرداخت. فهرست آثار وى به شرح زیر است: بخوان و بخند (1337)؛ ترانه‏ها و فولكلور دامغان (1344)؛ تذكره‏ى شعراى دامغان (1337)؛ شجره‏ى خانواده‏ى طاهرى سمنان (1347)؛ دروازه هزار سال شاهنشاهى و اروند رود (1347)؛ ایران، جهان باستان و كوروش كبیر (1349)؛ زندگى شجاع لشگر دامغانى و قتل امیر اعظم (1349)؛ و برخى رساله‏هاى دیگر.

برگرفته از کتاب: گلزار مشاهیر